انتظار منتظر

سيره‌پيامبر در چهل حديث

1.امام صادق(ع): پيامبر اكرم(ص) مانند بنده غذا می‌خورد و مانند بنده می‌نشست و می‌دانست كه بنده است.(بحارالانوار،ج16،ص262)

2.امام باقر(ع): هيچگاه پيامبر خدا از خواب بيدار نشد، مگر اين كه سر بر خاك نهاده، برای خدا سجده‌می‌كرد.(مكارم‌الاخلاق،ص39)

3.امام علی(ع): رسول‌خدا(ص) هيچ چيز را، نه شام و نه غير آنرا بر نماز مقدّم نمی‌داشت. هرگاه وقت نماز فرا می‌رسيد، رسول‌خدا نه خانواده می‌شناخت و نه دوست.(سنن النبّی،ص268)

4.امام باقر(ع): پيامبر‌اسلام، از همه مردم زيباتر و خوش‌آهنگ‌تر نماز می‌خواند.(سنن النبّی،ص311)

5.امام سجّاد(ع): رسول‌خدا(ص) در نماز، آنقدر گريه می‌كرد تا آنكه جانمازش تر می‌شد، اين به خاطر خوف از خدا بود، بی‌آنكه جرمی داشته باشد.(سنن النبّی،ص32)

6.انس بن مالك: پيامبر اسلام(ص) به عيادت مريض و تشييع جنازه می‌رفت و دعوت برده را می‌پذيرفت.(مكارم‌الاخلاق،ص15)

7.امام علی(ع): هرگز ديده نشد كه پيامبر اسلام(ص) پای خود را پيش كسی دراز كند.(بحارالانوار،ج16،ص236)

8.امام علی(ع): پيامبر هرگز سخن‌كسی را قطع نمی‌كرد، مگر آنگاه كه بيش از حدّ حرف بزند آن وقت او را نهی می‌كرد يا برمی‌خاست.(سنن النبّی،ص18)

9.امام علی(ع): نشستن و برخاستن رسول‌خدا(ص) با يادخدا بود. در مجالس جای مخصوصی برای خود انتخاب نمی‌كرد و از اين كار نهی می‌فرمود. هرگاه به جمعی می‌پيوست، هرجا كه خالی بود می‌نشست و به اين كار نيز دستور می‌داد.(سنن النبّی،ص16)

10.امام كاظم(ع): رسول‌خدا(ص) هرگاه مهمان داشت، با او غذا می‌خورد و دست از سفره و غذا نمی‌كشيد، تا آنكه مهمان دست از عذا خوردن بكشد.(سنن النبّی،ص67)

11.امام صادق(ع): رسول‌خدا(ص) هرگز با كسی دست نداد كه دستش را عقب بكشد مگر آنكه طرف مقابل دست خود را عقب ببرد.(بحارالانوار،ج16،ص269)

12.امام علی(ع): رسول‌خدا(ص) همواره خوشرو، خوش خو و نرم بود، خشن و درشت خوی نبود.(مكارمالاخلاق،ص14)

13.امام علی(ع): آن حضرت هرگز كسی را مذمّت نمی‌كرد، و در پی لغزشها و عيوب و اسرار ديگران نبود، و سخن نمی‌گفت مگر آنجا كه اميد ثواب داشت.(سنن النبّی،ص17)

14.امام صادق(ع): رسول‌خدا(ص) تا روز وفات خود، همواره طعامش نان جو بود.(سنن النبّی،ص49)

15.امام صادق(ع): رسول‌خدا(ص) شوخی و مزاح می‌كرد، ولی جز حق چيزی نمی‌گفت.(بحارالانوار،ج16،ص244)

16.پيامبر اكرم(ص): ما جمعيِتی هستيم كه تا كاملا گرسنه نشويم غذا نمی‌خوريم و چون می‌خوريم، خود را كاملاسير نمی‌كنيم.(سنن النبّی،ص181)

17.امام صادق(ع): پيامبر اسلام(ص) هرگاه در جمع مردم غذا می‌خورد، اولين كسی بود كه دست به غذا دراز می‌كرد و آخرين كسی بود كه دست از غذا می‌كشيد تا ديگران بخورند.(سنن النبّی،ص166)

18.امام صادق(ع): رسول‌خدا(ص)، هرگز با مردم به اندازه عقل خود سخن نگفته و فرمود: ما پيامبران ماموريم كه با مردم به اندازه عقل و فهمشان سخن بگوييم.(سنن النبّی،ص57)

19.امام صادق(ع): رسول‌خدا(ص)، نگاههايش را بين اصحاب تقسيم می‌كرد و به اين و آن يكسان نگاه می‌كرد.(اصول كافی،ج2،ص671)

20.امام باقر(ع): هرگاه رسول‌خدا(ص) در نماز، صدای گريه كودكی را می‌شنيد، نمازش را سبك تر می‌خواند تا مادر آن كودك«كه در نماز جماعت بود» به بچّه رسيدگی كند.(سنن النبّی،ص273)

21.امام علی(ع): رسول‌خدا(ص) از ستمی كه به خود او می‌شد انتقام نمی‌گرفت، مگر آن كه حريم الهی هتك شود، كه در آن صورت خشم می‌كرد و غضبش برای خدا بود.(سنن النبّی،ص45)

22.امام صادق(ع): رسول‌خدا(ص) هر بار كه از خواب برمی‌خواست، مسواك می‌زد.(سنن النبّی،ص222)

23.امام علی(ع): پيامبر اسلام(ص)، وقتی به خانه خويش می‌رفت اوقاتش را به سه قسمت می‌كرد: بخشی برای خدای متعال، بخشی مخصوص خانواده و بخشی هم برای كارهای شخصی خود.(مكارم‌الاخلاق،ص13)

24.امام علی(ع): پيامبر‌خدا(ص) زبان خويش را از غير سخنان مورد نياز باز می‌داشت و كلامش مردم را الفت می‌بخشيد و آنان را دور و بيزار نمی‌ساخت.(سنن النبّی،ص15)

25.امام علی(ع): پيامبر‌خدا(ص)، از همه مردم بخشنده‌تر، با جرات‌تر، راستگوتر، وفادارتر، خوش‌اخلاق‌تر و نيكورفتارتر بود.(بحارالانوار،ج16،ص194)

26.امام علی(ع): هرگاه رسول‌خدا(ص) را به ولادت دختری مژده می‌داند، می‌فرمود: ريحان و دسته‌گل است و روزی او بر خداست.(سنن النبّی،ص80)

27.امام صادق(ع): رسول‌خدا(ص) بيشتر اوقات، رو به طرف قبله می‌نشست.(مكارم الاخلاق،ص26)

28.امام باقر(ع): پيامبر‌خدا(ص) فرمود: از پنج كار تا هنگام مرگ دست بر نمی‌دارم:(به نشانه تواضع)

الف)غذا خوردن روی زمين با بردگان

ب)سوار سدن بر الاغ بی‌پالان

پ)بز را با دست خود دوشيدن

ت)لباس پشمينه پوشيدن

ث)به كودكان سلام كردن

(بحارالانوار،ج16،ص215)

29.امام علی(ع): حضرت رسول(ص)، همواره موهای خود را شانه می‌زد و بيشتر اوقات، موی خود را با آب صاف می‌كرد و شانه می‌زد.(سنن النبّی،ص91)

30.ابودرداء: رسول‌خدا(ص) هرگاه سخنی می‌گفت در كلامش تبسم می‌نمود و لبخند می‌زد.(مكارم‌الاخلاق،ص21)

31.ابن عبّاس: پيامبر(ص) هنگام راه رفتن، چنان با نشاط راه می‌رفت كه معلوم می‌شد راه رفتن انسان ناتوان و خسته نيست.(بحارالانوار،ج16،ص236)

32.امام علی(ع): پيامبر‌خدا(ص) روی زمين غذا می‌خورد و مانند بندگان دو زانو می‌نشست و با دست خويش كفش و لباس خود را وصله می‌زد و می‌دوخت و بر الاغ بی‌پالان سوار می‌شد و كسی را هم در رديف خود سوار می‌كرد.(نهج‌البلاغه فيض‌الاسلام، خطبه195)

33.امام علی(ع): وقتی كه آتش جنگ بر افروخته می‌شد و دو لشگر به هم می‌رسيدند، همه ما به پيامبر اسلام(ص) پناهنده می‌شديم و كسی نبود كه از آن حضرت به دشمن نزديك‌تر باشد.(محجة البيضاء،ج4،ص151)

34.امام صادق(ع): رسول‌خدا(ص) هر روز سيصد و شصت بار خدا را حمد می‌كرد.(بحارالانوار،ج16،ص257)

35.امام علی(ع): وقتی رسول‌خدا(ص) سخن می‌گفت حاضران سراپا گوش بودند؛ گويی بر سرهايشان پرنده نشسته‌است و وقتی ساكت می‌شد اصحاب سخن می‌گفتند. در حضور او، در سخن نزاع نمی‌كردند. هركس سخن می‌گفت گوش می‌كردند تا تمام شود.(مكارم‌الاخلاق،ص15)

36.ابوذر غفاری: حضرت رسول(ص) در ميان اصحاب خويش می‌نشست. هرگاه غريب و ناشناسی می‌آمد، نمی‌شناخت كه حضرت محمد(ص) كدام يك از آنان است، تا آن كه بپرسند.(مكارم‌الاخلاق،ص16)

37.امام صادق(ع): رسول‌خدا(ص) برای عطريّات بيش از غذا خرج می‌كرد.(بحارالانوار،ج16،ص248)

38.انس: پيامبر‌خدا(ص) هرگاه اصحاب خود را سه روز نمی‌ديد از حال او جويا می‌شد. اگر غايب بود، دعايش می‌كرد، و اگر در شهر بود به ديدارش می‌رفت و اگر بيمار بود به عيادتش می‌شتافت.(مكارم‌الاخلاق،ص19)

39.امام صادق(ع): پيامبراكرم(ص) هرگز از آغاز بعثت تا رحلت، در حال تكيه دادن غذا نخورد و اين از روی تواضع در برابر خدا بود.(بحارالانوار،ج16،ص242)

40.امام علی(ع): پيامبر‌خدا(ص) هميشه هر يك از اصحاب را غمگين می‌ديد، با شوخی او را خوشحال می‌كرد و می‌فرمود: خداوند، كسی را كه با برادرانش با ترش‌رويی و چهره عبوس روبه رو شود، دشمن می‌دارد.(سنن النبّی،ص61)