راههای خدا شناسی(بخش اول)
راههای خدا شناسی
(بخش اول)
آفرينش جهان
خلقت را آغاز كرد و موجودات را بيافريد، بدون نياز به فكر و انديشهای يا استفاده از تجربهای، بی آن كه حركتی ايجاد كند و يا تصميمی مضطرب در او راه داشته باشد. برای پديد آمدن موجودات، وقت مناسبی قرار داد و موجودات گوناگون را هماهنگ كرد و در هر كدام، غريزه خاصّ خودش را قرار داد و غرائز را همراه آنان گردانيد.
خدا پيش از آن كه موجودات را بيافريند، از تمام جزئيّات و جوانب آنها آگاهی داشت و حدود و پايان آنها را میدانست و از اسرار درون و بيرون پديدهها آشنا بود.
سپس خدای سبحان طبقات فضا را شكافت و اطراف آن را باز كرد و هوایِ به آسمان و زمين راه يافته را آفريد و در آن آبی روان ساخت، آبی كه امواج متلاطم آن شكننده بود، كه يكی بر ديگری مینشست، آب را بر بادی طوفانی و شكننده نهاد و باد را به بازگرداندن آن فرمان داد و به نگهداری آب مسلّط ساخت و حدّ و مرز آن را به خوبی تعيين فرمود.
فضا در زير تند باد و آب بر بالای آن در حركت بود. سپس خدای سبحان طوفانی برانگيخت كه آب را متلاطم ساخت و امواج آب را پیدرپی در هم كوبيد.
طوفان به شدّت وزيد و از نقطهای دور دوباره آغاز شد. سپس به طوفان امر كرد تا امواج درياهارا به هر سو روان كند و بر هم كوبد و با همان شدّت كه در فضا وزيدن داشت، بر امواج آبها حملهور گردد از اولِّ آن بر میداشت و به آخرش میريخت و آبهای ساكن را به امواج سركش برگرداند.
تا آنجا كه آبها روی هم قرار گرفتند و چون قلّههای بلند كوهها بالا آمدند. امواج تُند كَفهای برآمده از آبها را در هوای باز و فضای گستردهبالا برد، كه از آن هفت آسمان را پديد آورد.
آسمان پايين را چون موج مهار شده و آسمانهای بالا را مانند سقفی استوار و بلند قرار داد، بی ان كه نيازمند به ستونی باشد يا ميخهايی كه آنها را استوار كند. آنگاه فضای آسمان پايين را به وسيله نور ستارگان درخشنده زينت بخشيد و در آن چراغی روشنايی بخش و ماهی درخشان، به حركت در آورد كه همواره در مدار فلكی گردنده و برقرار و سقفی متحرك و صفحهای برقرار به گردش خود ادامه دهد.
استفاده از مطلب با ذكر منبع بلامانع است!
Javadolaemeh313.blogfa.com
بخشی از خطبه1، ترجمه مرحوم دشتی
گروه پژوهشی وصال منتظر دریافت مقالات, انتفادات و پیشنهادات شماست